Alfabeto kaj prononco
Saluton!
Etikedo: verba fleksio
Verbotipo 5
La baza formo, la unua infinitivo, finiĝas per -ita aŭ -itä. häiritä : distri, malreguligi tarvita : bezoni valita : elekti, selekti … Por fleksi la verbon: Forigu -ta aŭ -tä, markilon de la infinitivo, por atingi la verboradikon: häiritä Legu plu
Verbotipo 4
La baza formo, la unua infinitivo, finiĝas per -ata, -ota, -uta, -ätä aŭ -ötä. haluta : voli osata : scipovi, scii, posedi [lingvon] herätä : vekiĝi … Por fleksi la verbon: Forigu -ta aŭ -tä, markilon de la infinitivo, por Legu plu
Verbotipo 3
La baza formo, la unua infinitivo, finiĝas per du konsonantoj kaj –a aŭ –ä. tulla : veni mennä : iri hymyillä : rideti … Por fleksi la verbon: Forigu la vokalon, markilon de la infinitivo, kaj unu el la konsonantoj Legu plu
Verbotipo 2
La baza formo, la unua infinitivo, havas finaĵon –da aŭ –dä. myydä : vendi juoda : trinki syödä : manĝi … Por fleksi la verbon: Forigu la finaĵon, markilon de la infinitivo, por atingi la verboradikon: syödä → syö : Legu plu
Verbotipo 1
La baza formo, la unua infinitivo, havas du sinsekvaj vokaloj en la fino. sanoa : diri asua : loĝi istua : sidi maksaa : kosti, pagi kirjoittaa : skribi lukea : legi ymmärtää : kompreni … Por fleksi la verbon: Legu plu
Verbotipoj
Verboj fleksas laŭ persono, tempo kaj modo en la finna. Krome la nea vorto estas verbo, fleksas kaj funkcias kiel modala verbo. Nea verbo La nea vorto en la finna estas verbo, t.e. ĝi fleksas laŭ persono. en : mi Legu plu
Fleksio
Kion signifas fleksio? Ĉiuj finno-ugraj lingvoj estas tre fleksemaj. Ili ne havas gramatikan genron, sed substantivoj kaj adjektivoj distingas singularon kaj pluralon, uzas kazojn kaj posesivajn finaĵojn kaj verboj fleksias laŭ persono, tempo kaj gramatika modo. Lasu min mallonge ekpliki. Legu plu